Indonesië is een productiebasis voor e-sigaretten geworden

Garindra Kartasasmita, secretaris-generaal van de Indonesische Vapor Entrepreneurs Association (APVI), zei in zijn keynote-speech op de IECIE Vape Show dat de Indonesische vapenmarkt sinds 2013 groeit met een jaarlijks percentage van 50%, behalve in het jaar 2021, toen het kromp met 7% als gevolg van Covid. De verwachting is dat het in 2022 zal opveren tot een groei van 50%.

De kostenfactoren zoals land- en arbeidskosten maken Indonesië de eerste keuze voor vestiging in het buitenland voor e-sigarettenbedrijven, maar het land heeft ook meer te bieden.

Het gemak van integratie van productie en verkoop door de grote bevolking is het grote voordeel van het land. De bevolking van Indonesië is de vierde grootste ter wereld, met 280 miljoen inwoners, 40% van het totaal van Zuidoost-Azië. Bovendien heeft Indonesië een wereldwijd toonaangevend aantal rokers met een rokende bevolking van 70,2 miljoen. Dat is een rookpercentage van 34%. De demografische structuur van Indonesië maakt het een grote populatie om e-sigaretten te ontwikkelen. Veertig procent van de Indonesische bevolking is jonger dan 35 jaar, wat het ook een groot marktpotentieel maakt, aangezien de jongere bevolking een betere acceptatie van e-sigaretten heeft. De in Indonesië geproduceerde e-sigaretten hebben het potentieel om in eigen land te worden geconsumeerd, waardoor de kosten van verzending naar andere landen worden verlaagd.

Ten tweede heeft Indonesië relatief losse regels voor het op de markt brengen van e-sigaretten. Indonesië is het enige land in Zuidoost-Azië dat tabaksreclame op televisie en in de media toestaat. Indonesië heeft ook een plek voor bloggers over e-sigaretten en categorieoverschrijdend bloggen, zoals schoonheid en huidverzorging. Indonesië heeft van alle landen het op een na hoogste aantal berichten op Instagram waarin vapen en gerelateerde apparaten worden gedeeld.

E-sigaretten mogen in Indonesië alleen worden verkocht en geïmporteerd als ze worden aanbevolen door de Food and Drug Administration (BPOM) van het ministerie van Volksgezondheid en het ministerie van Industrie. Bovendien moet het gecertificeerd zijn met het Indonesische National Standard (SNI) -certificaat. Over het algemeen is het beleid nog steeds vriendelijk voor Chinese fabrikanten van e-sigaretten.

In een reactie op de fabriek van Smoore in het land verklaarde Bahlil, de Indonesische minister van Investeringen en directeur van de Investment Coordinating Board, publiekelijk: "We hebben samenwerking nodig, we hebben banen nodig, we hebben kansen nodig waardoor onze broers eigenaar worden van ons land.â En Clayton Shen, president van Smoore Indonesia, sprak zijn dankbaarheid uit voor de steun van de Indonesische regering, met name de tariefvrije stimuleringsmaatregelen die door het ministerie van Investeringen zijn verleend voor de geïmporteerde machines van het bedrijf.

Hoewel de Indonesische markt een grote taart is voor Chinese fabrikanten, is het niet eenvoudig om op deze markt te navigeren.

Een bekende Chinese fabrikant van e-sigaretten die van plan is een fabriek in Indonesië te bouwen, onthulde aan 2FIRSTS dat logistiek een probleem is voor fabrikanten en dat er momenteel geen goede oplossing beschikbaar is. Als de eindproducten in China worden afgevuld en geassembleerd en vervolgens naar Indonesië worden verzonden, is de wachttijd bij de douane onvoorspelbaar. âIk had een partij goederen die eind vorige maand bij de douane arriveerden, maar ze zijn nog steeds bij de douane sinds de 20e van deze maand. Als het in Indonesië is geassembleerd en vanuit de Indonesische fabriek is verzonden, is het tijdsverschil in levering niet veel anders dan wanneer het vanuit China zou worden geleverd.â

Ten tweede het gebrek aan machines. Een andere fabrikant vertelde 2FIRSTS: "Er is een kritiek gebrek aan gereedschappen en machines om gelijke tred te houden met de productielijnen. Als hier fabrieken worden gebouwd, moeten er machines uit China worden vervoerd, wat een cruciaal probleem is om aan te pakken. Het is een misvatting dat grondstoffen het enige tekort zijn waar we mee te maken zouden krijgen.â

De arbeiderskloof is ook niet te verwaarlozen. Naast het overwinnen van culturele en geografische uitdagingen bij het opleiden van lokale werknemers, is het moeilijk om hen de Chinese stijl van werken te laten aanpassen. Een insider zei: âIndonesiërsâ Een nonchalante houding ten opzichte van te laat komen is vervelend. Ik moest veel prikkels bedenken om te voorkomen dat ze te laat op het werk kwamen en vroeg naar huis gingen. Dit is heel anders dan de Chinese werkgewoonten.â