Wat zijn de EPR-richtlijnen in de EU

Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid (EPR) is een milieubeleidsaanpak die de verantwoordelijkheid voor de levenscyclus van een product verschuift naar de producent, inclusief ontwerp, terugname, recycling en definitieve verwijdering. Hoewel varianten van EPR nu wereldwijd aanwezig zijn, was de Europese Unie (EU) de eerste die het wetgevingsinstrument introduceerde en implementeerde. Lees verder voor meer informatie over de EPR-wetgeving in de EU. 

Uitgebreide producentenverantwoordelijkheid in de EU

Leuk vinden andere delen van de wereld met EPR-wetgevingvereist de EU dat producenten een nalevingsproces ondergaan. Dit proces omvat de registratie als producent, het volgen van de ontwerp- en etiketteringsvereisten voor producten of verpakkingen, het rapporteren over de hoeveelheid producten of verpakkingen die op de markt zijn gebracht, het behalen van recyclingdoelstellingen en het financieren van recycling en/of terugwinning aan het einde van de levensduur.  

Hoewel elk product binnen de reikwijdte van de EPR-wetgeving kan vallen, hebben wetgevers drie kernproductcategorieën geïdentificeerd vanwege het volume en de giftigheid van hun afvalstromen: verpakkingen, elektrische en elektronische apparatuur en batterijen. Voor de eenvoud zal deze blog zich concentreren op deze drie kernproductcategorieën en de bijbehorende richtlijnen, waaronder: 

· De EU-richtlijn verpakking en verpakkingsafval 

· De EU-richtlijn Afval van elektrische en elektronische apparatuur (AEEA).

· De EU-batterijrichtlijn

Richtlijn Verpakking en Verpakkingsafval

De EU-richtlijn verpakking en verpakkingsafval pakt de toenemende hoeveelheden verpakkingsafval en de impact ervan op het milieu aan door de soorten verpakkingen op de EU-markt te reguleren, evenals het beheer van verpakkingsafval en preventiemaatregelen. 

Verpakking wordt gedefinieerd als het insluiten, beschermen, hanteren, afleveren of presenteren van goederen, dus veel artikelen vallen onder deze categorie. Verpakkingsafval wordt voor rapportagedoeleinden doorgaans in drie categorieën ingedeeld:  

· Verkoop/primaire verpakking – Verpakking die het product direct omringt en door de consument wordt ontvangen op het moment van aankoop

· Groeps-/secundaire verpakking – Verpakking die verkoopeenheden groepeert

· Transport/tertiaire verpakking – Verpakking gebruikt voor het transport van goederen 

Een producent mag slechts één verpakkingsniveau, een variant van de drie niveaus, of alle drie gebruiken.  

De hoofdcategorieën voor verpakkingsafval zijn gebaseerd op materiaalsoort. Enkele voorbeelden zijn:  

· Plastic  

· Papier/karton  

· Hout  

· Aluminium  

· IJzerhoudende metalen (bijvoorbeeld staal)  

· Glas 

De voorgestelde EU-verpakkingsverordening

De Europese Commissie (EC) heeft eind 2022 een conceptvoorstel uitgebracht om de EU-richtlijn verpakkingsafval in te trekken en te vervangen. Het conceptvoorstel, genaamd de EU-verpakkingsverordening, bevat opmerkelijke wijzigingen in de bestaande Verpakkingsrichtlijn en zal naar verwachting eind 2024 van kracht worden.  

EU AEEA-richtlijn

De EU-richtlijn Afval van elektrische en elektronische apparatuur (AEEA) wil bijdragen aan duurzame productie- en consumptie-inspanningen door de milieuproblemen aan te pakken die worden veroorzaakt door afgedankte elektronica. Dit omvat het verbeteren van de inzameling, behandeling en recycling van elektrische en elektronische apparatuur aan het einde van de levensduur.  

AEEA wordt grofweg gedefinieerd als afval van producten op batterijen of elektriciteit. De meest voorkomende categorieën voor AEEA-rapportage zijn: 

· Temperatuuruitwisselingsapparatuur, zoals koelkasten, diepvriezers en airconditioningunits

· Schermen, monitoren en apparatuur met schermen, met een oppervlakte groter dan 100 cm², zoals tv's, computerschermen en laptops

· Lampen, zoals fluorescentielampen en hogedrukontladingslampen

· Kleine apparatuur (geen buitenafmetingen groter dan 50 cm), zoals broodroosters, stofzuigers en rookmelders

· Grote apparatuur (elke buitenafmeting groter dan 50 cm), zoals wasmachines, vaatwassers en fitnessapparatuur

· Kleine IT- en telecommunicatieapparatuur (geen buitenafmetingen groter dan 50 cm), zoals mobiele telefoons, GPS-apparaten en routers 

Volgens de EU AEEA-richtlijn moet een specifiek label worden weergegeven op alle elektrische of elektronische apparatuur die op de EU-markt wordt verkocht. Het etiket moet de volgende elementen bevatten:

· Een doorgestreept afvalbaksymbool

· Een zwarte balk onder de doorgestreepte afvalcontainer of een datum die aangeeft wanneer het product op de markt is gebracht  

· Een identificatieteken, zoals een merklogo of handelsmerk 

 EU-batterijrichtlijn

De EU-batterijrichtlijn heeft tot doel batterijen gedurende hun hele levenscyclus duurzaam te maken, inclusief inkoop, inzameling, recycling en herbestemming. 

Batterijen (en accu's) worden voor rapportagedoeleinden in drie gebieden onderverdeeld: 

· Draagbaar – Batterijen die verzegeld zijn en met de hand kunnen worden gedragen

· Industrieel – Batterijen die uitsluitend zijn ontworpen voor industrieel of professioneel gebruik of gebruik in elk type elektrisch voertuig

· Automobiel – Batterijen die worden gebruikt voor het starten van auto's, ontstekingsenergie of verlichting 

Autoriteiten kunnen bij het implementeren van rapportagecategorieën rekening houden met verschillende batterijkenmerken, zoals de chemische samenstelling, het gewicht en of de batterij voor eenmalig gebruik of oplaadbaar is. 

Beheer EPR-naleving met Source Intelligence

Het beheren van de EPR-naleving in de EU kan een uitdaging zijn en veel middelen vergen, vooral als uw bedrijf in meerdere landen in de EU en daarbuiten als producent wordt beschouwd. Toegang tot de juiste tools, samen met expertise op het gebied van regelgeving, is essentieel om naleving te garanderen.